Borislav Mihajlović Mihiz (Irig, 17. oktobar 1922 — Beograd, 15. decembar 1997) bio je srpski i jugoslovenski književni kritičar, književnik, dramaturg, scenarista, esejista, putopisac, pesnik, dramski pisac i polemičar.
Poreklom je iz svešteničke porodice, od oca Gojka i majke Vukosave. Porodica se do 1903. prezivala Bećarević. Klasičnu gimnaziju je završio u Sremskim Karlovcima. Po završetku rata upisuje Filozofski fakultet, grupu za srpskohrvatski jezik i književnost u Beogradu. Posle završetka studija 1949. godine zapošljava se kao asistent u Muzeju Vuka i Dositeja gde ostaje oko godinu dana. Od 1951. do 1954. radi kao književni kritičar NIN-a, ali zbog druženja sa tada nepodobnim Milovanom Đilasom biva prinuđen da napusti ovaj posao. Godine 1956. postaje upravnik biblioteke Matice srpske. Od 1960. do 1963. radio je kao umetnički direktor Avala filma. Urednik izdavačkog preduzeća Prosveta postaje 1967. da bi posle četiri meseca zbog neslaganja sa uredničkom politikom napustio ovaj posao. Sa Mirom Trailović stvara pozorište Atelje 212 i biva njegov umetnički savetnik od 1971. do 1983. godine.
Bio je dugogodišnji prijatelj, sarađivao je i uticao na mnoge ličnosti iz kulturnog i javnog života, između ostalih i sa Mićom Popovićem, Vojislavom J. Đurićem, Dobricom Ćosićem, Dejanom Medakovićem, Borislavom Pekićem, Mešom Selimovićem, Ivom Andrićem, Matijom Bećkovićem, Milovanom Đilasom, Danilom Kišem i mnogim drugim.
Sarađivao je u listovima: NIN, Politika, Književne novine, Književna reč, Dnevnik, zagrebački Vjesnik, ljubljansko Delo, bečki Die Presse, Duga itd.; u časopisima Letopis Matice srpske, Književnost, Savremenik, Delo i mnogim drugim u kojima je objavljivao članke, eseje, kritike, putopise, feljtone, intervjue.
Nosilac je mnogih književnih nagrada: Sterijina nagrada za dramu Banović Strahinja, Sterijina nagrada za dramatizaciju Nušićeve Autobiografije, Sterijina nagrada za adaptaciju Pekićeve Korešpodencije, Nagrada Marin Držić udruženja dramskih umetnika Jugoslavije za dramu Banović Strahinja; nagradu Biblioteke „Đorđe Jovanović“ za knjigu kritike Portreti, nagradu „Miloš Crnjanski“ za prvu knjigu „Autobiografija — o drugima“; nagrada „Čalabrčak“ za esej „U znaku kukuruza“.
Objavljivao je pesme, književne kritike, eseje, putopise, polemike, drame. Iz njegovog pera izašlo je više dramatizacija poznatih književnih dela. Beogradska pozorišta, kao i više drugih scena, širom zemlje, izvodile su Mihizove drame.
Matica srpska od 2021. objavljuje sabrana dela Borislava Mihajlovića Mihiza.
Po njemu je nazvana Srednja stručna škola u Irigu, otvorena 2009.